Dzwonki w szkołach ogłosiły wakacje, zaczyna się sezon urlopów. Zapełnią się plaże, gwarniej będzie na ścieżkach turystycznych. A gdy sezon urlopów minie w gronie znajomych przejrzymy zdjęcia, pochwalimy się naszymi zbiorami z letnich wojaży. Może to będą muszelki zebrane na plaży, może kolorowe kamyki… Wśród tych ostatnich może będą takie z „odciskami” roślin, które rysunkiem i wzorem konkurować mogą z pięknem i dokładnością linii najlepszych grafik. Ale uczucie podziwu może być zastąpione rozczarowaniem, gdy znajomy ekspert, patrząc na objawiony cud, sucho powie: „to wcale nie są odciski roślin, ale dendryty”.
Czym są dendryty i jak powstają? Współczesna nauka określa je jako złożone formacje krystaliczne o drzewiastej, rozgałęzionej strukturze. Powstają w wyniku szybkiej krystalizacji substancji, której ilość jest ograniczona. Wzór dendrytyczny tworzy się, gdy pierwiastek lub minerał, zaczynając od źródła, migruje i rozrasta się na zewnątrz. Pojedyncza gałąź dendrytyczna rozgałęzia się i rośnie w różnych kierunkach, jak drzewo rozciągające się w kierunku światła słonecznego, aż minerał osiągnie punkt, w którym, z nieznanego powodu, wyhodowanie nowych gałęzi jest bardziej korzystne.
Dendryty często tworzą się na płaszczyznach podłoża i powierzchniach spoin w wapieniach, łupkach, granicie i innych skałach. Wiele minerałów może przybierać formy dendrytyczne. Należą do nich różne wodorotlenki żelaza i manganu, miedź, złoto i srebro.
Formy dendrytyczne kontrolują też kształt niektórych płatków śniegu. Najbardziej irytujące jest to, że tworzą się one w postaci szronu na szybach samochodowych w zimowe poranki. Ale przecież są tak piękne – i może czyszcząc oszronioną szybę wspomnimy urlop i „odciski” roślin.
Zobacz też: galeria: Dendryty – piękno w kamieniu Suibokuga czyli o sztuce Orientu w Skałach Cudowne wzory Wśród skał W świętokrzyskich kamieniołomach Tam gdzie spacerowały tetrapody