Rok temu żar budzącego się dnia wypłoszył mnie z obserwacji struktur skalnych w wielkim kamieniołomie i szukając cienia trafiłem do pobliskiego lasu. Między sosnami, na małe wzniesienie, pięła się leśna ścieżka. Jej początek znaczyła kępa fioletowych wrzosów. Idąc dalej to już była prawdziwa bajka, bez mała jak we fraszce Jana Sztaudyngera Sielanka „był las, Czytaj dalej…
Tak szybko minął czerwiec. Wyjątkowo kapryśny – to ciepły, to znów niosący silne burze i potężne wiatry, które jeszcze do dzisiaj niosą zimne strugi powietrza. Za oknami już króluje lato. W lasach zamilkły ptasie trele, na łąkach dostojnie kroczą bociany, a na polach dominuje zieleń w różnych odcieniach, czasami przerywana pasami żółto dojrzewających Czytaj dalej…
Las cieszy wdziękiem o każdej porze roku, ale szczególnie latem. Drzewa w pięknych jasnozielonych strojach, czerwone pnie sosen kołyszą się delikatnie z melodią wiatru, gdzie nie gdzie brzoza pyszni się białym pniem. W poszyciu, rankiem krople rosy, jak perły, błyszczą wśród mchów traw i rywalizują krągłością z czerwonymi borówkami i czarnymi jagodami. I nagle: Gotuje się żywica Czytaj dalej…
Skwar i skwar nieustanny. Rankami 25 stopni, a koło czternastej w cieniu prawie 30. Gorąco piekielne odbierające wszelką chęć do ruchu. Lato, upalne lato. To nie pora na fotografię. Zieleń lasów tak zmęczona jak i ci, którzy się w ich cieniu chcą chronić. Można szukać ożywczej bryzy gdzieś nad morzem, będąc skrytym Czytaj dalej…
Letnie popołudnie. Niedawno przeszła burza i po niebie suną gnane wiatrem ciemne chmury, spod których czasami wyłania się plama jasnego nieba. Odblaski złotego światła lśnią na krawędziach chmur i niczym światła kierunkowych reflektorów oświetlają fragmenty pofałdowanych pól. Niebo przejaśnia się, coraz więcej światła i coraz większe cienie rzucają miedze porośnięte trawami, polnymi kwiatami, Czytaj dalej…