Ponidzie wiosenne, Ponidzie leniwe Prężysz się jak do słońca kot Rozciągnięte po tych polach…(W. Belon) „Pięknym jest kraj cały, który przepasała wstęgą swoją Nida, rwąca się do Wisły, jak córka w objęcia matki. I białe piaski porosłe niską sośniną, i laski brzozowe, i łany szumiące żytem i pszenicą, i białe góry, i zielone a rozległe łąki Czytaj dalej…
Co słychać? Zależy gdzie Na łące słychać: Kle – kle! Na stawie: Kwa – kwa! Na polu: kraaa! (W. Chotomska) A na Roztoczu? Zie-lo-no! Mokra i ponura zimowa pogoda osłabiła moją motywację do wypraw na szare krajobrazy. Dni krótkie, często mokre deszczem, skłaniały raczej do pozostania w domu, ale teraz gdy słońce Czytaj dalej…
Dawno, dawno temu zdawałem maturę we wspaniałej szkole w Kielcach. To było miejsce i czas, w którym dowiedziałem się o kwarcu, skaleniu, koralowcach, tektonice i wielu innych terminach geologicznych… Chodziłem na niezapomniane, geologiczne wyprawy w teren… Poznałem wspaniałych kolegów, z którymi od czasu do czasu wspominamy szkolne lata na spotkaniach, rocznicach, ot choćby kilka dni temu Czytaj dalej…
Wróciłem znowu do tych „swoich gór”, by zatopić się w pejzażu jeszcze wiosennym. I to nic, że zaraz w Kielcach, zza Telegrafu, wychyliła się ciemna, szara, ponura chmura, która przyniosła podmuchy wiatru, a z nim krople deszczu. To mokre powitanie trwało godzinę, a może i więcej, ale przecież w końcu zza chmur wyjrzało słońce. W świetle zachodzącego słońca rysowały Czytaj dalej…
Wspaniale było znów wrócić w Świętokrzyskie Góry. Stromą ścieżką wspiąć się na grań Zelejowej, o zachodzie posiedzieć na skalnych blokach w dawnym kamieniołomie Barcza, który tak kiedyś niespodziewanie wypełniła woda… Przeglądają się w nim fragmenty skalnych ścian, wiosenny las. A świt? Jak miło podążyć śladem potoku gdzieś u podnóża Bukowej Góry. Jeszcze dwa tygodnie temu Czytaj dalej…