Trafiłem na niego prawie w ostatniej fazie – kwiat tracił już żywy kolor i sprężystość. Niepozorny, mały, zagubiony w wielkim lesie pod Krzczonowem – daphne mezereum.
Dafne – piękna nimfa, córka boga Penejosa, pragnąc uciec przed miłością Apollina uprasza ojca, by zamienił ją w drzewo wawrzynu.
„Widać włos w liściach, rękę niknącą w gałęzi,
Nogę, dawniej tak lekką, ziemia w sobie więzi,
Wierzch pokrywa jej czoło; i w drzewa postaci
Jeszcze nadobna Dafne piękności nie traci.
Jeszcze do niej Apollo silnym ogniem płonie… (Owidiusz – Metamorfozy)
Druga część nazwy to słowo mazeriyn – z perskiego oznacza „sprowadzający śmierć”, bo wszystkie części wawrzynka wilczełyko są trujące. Ale jest naprawdę piękny.
A poza wawrzynkiem w lesie już na dobre zagościła wiosna.