Wiesz, że nie ma nic tak ładnego jak lód, nie, nie ma nic tak ładnego jak lód”. Rick Wakeman, „Ice” z albumu „Time Machine” 1988 r Śliczny ranek… Za oknem cudna powłoka białego szronu. Ten cud natury pokrywa wszystko lodowymi kryształami, przemienia nawet najbardziej zwykłe przedmioty w prawdziwe piękno… Ach, bywały Czytaj dalej…
Skwar i skwar nieustanny. Rankami 25 stopni, a koło czternastej w cieniu prawie 30. Gorąco piekielne odbierające wszelką chęć do ruchu. Lato, upalne lato. To nie pora na fotografię. Zieleń lasów tak zmęczona jak i ci, którzy się w ich cieniu chcą chronić. Można szukać ożywczej bryzy gdzieś nad morzem, będąc skrytym Czytaj dalej…
Grudzień. Zginęły już kolory jesieni. Jeszcze gdzieniegdzie w lesie na młodych buczynkach trzymają się kurczowo barwne listki. Jesienne słoty i mgły przepełniły wilgocią powietrze. Nad nami ołowiane niebo. Pod nogami częściej chlupie błoto lub skrzypi mróz niż szeleszczą liście. Jeszcze niedawno na drzewach w żywych kolorach żółci, pomarańczy, czerwieni teraz stały Czytaj dalej…
Suibokuga lub sumi-e to japońska technika malowania tuszem i wodą, uznawana za jedną z najważniejszych gałęzi malarstwa Orientu. Praktykowali ją niegdyś chętnie arystokraci i samurajowie. Do dziś zachwyca precyzją i skromnością form. Cechą malarstwa suibokuga jest jego monochromatyzm, z którego wynikają wszystkie techniczne wymagania japońskiej sztuki. To konieczność modelowania za pomocą jednego koloru precyzyjnych Czytaj dalej…
Ach te nasze czasy… Gdy już poluzowano zakazy, gdy można było wybrać się na wiosenne łąki i pola, oczywiście zachowując dystans i rozsądek, Słońce w swej wędrówce po nieboskłonie przekroczyło zwrotnik Raka i zapanowało nam lato – wakacje, wyjazdy… Tylko ta pogoda taka kapryśna. Z nieba leje się to żar, to znów strugi wody lub Czytaj dalej…